ορεινοβατής

ὀρεινοβατής, -ές (Α)

αυτός που περπατά, που ζει στα όρη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀρεινός + -βατής (< βαίνω), πρβλ. κατακλινο-βατής, χαλκο-βατής].